Terug naar de kern van de zaak

Want waar was het nu ook alweer om te doen? 

O ja, het klimaat en de redding van de planeet … 

In dit artikel overloop ik in hoeverre de genomen acties, een positief effect hebben (gehad) op de ‘goede zaak’, want daar gaat het tenslotte om. Ook belicht ik eventuele nadelen van de verschillende maatregelen die zijn genomen — zijn er risico’s of zelfs gevaren aan verbonden? — én bekijk ik in hoever deze groene dromen wel haalbaar zijn.

In theorie moe(s)t winst te halen zijn uit onze inspanningen, maar in hoeverre is dit aantoonbaar het geval? Mensen willen het klimaat redden maar doen misschien wel het omgekeerde. De hierna komende argumentatie weeg ik af aan de doelstellingen die het IPCC zich, als aanstuurder van het beleid, heeft gesteld: het terugdringen van koolstofdioxide. 

U snapt ondertussen wel al, welk gewicht ik hieraan geef, als primair streven. Mijn motivatie kon u lezen in de artikels over CO₂. Maar als ik het wil hebben over verantwoording van een beleid dan moet ik het wel op die manier doen: vertrekken van het probleem, zoals het beschreven staat. Temeer omdat het beleid ons met drogredenen, onbeschaamd verplicht, om in de fout te gaan. Je maakt me niet wijs dat ook onze ‘leiders’ niet weten, dat bijvoorbeeld een warmtepomp tot elf keer slechter is voor het milieu, dan werd aangenomen. (Bron) We moeten het nu eenmaal doen, wat politiek leiderschap betreft, met de meest incompetente generatie ooit. 

Om te beginnen zouden zij, of hun uitgebreide kabinetten, zich al eens terdege kunnen afvragen, of het toepassen van warmtepompen in nieuwe woningen nog wel kan. Veel op papier zogenaamd duurzame gebouwen, zijn in de praktijk ongezond, en gevreesd wordt dat er ook rechtszaken gaan komen, waar de Milieuprestatie-berekeningen van een gebouw met een waterpomp, zal worden aangevochten.

Ook de overgesubsidieerde elektrische wagens blijken, als je het totaalplaatje bekijkt, helemaal niet beter voor het klimaat, dan de laatste generaties auto’s die op diesel of benzine rijden. In dit artikel (Bron) kon u al lezen dat, bij de productie van elektrische auto’s, drie tot vier keer zo veel toxische stoffen vrij komen, dan bij auto's met een verbrandingsmotor. Als je het totaalplaatje van de productie van één Tesla-accu bekijkt, dan stoot één wagen al 17 ton CO2 uit voor hij in roulatie komt. Dat is net zoveel als een verbrandingsmotor die 200.000 km heeft gedraaid. De productie van elektrische auto's vergt twee keer zo veel energie als die van benzine- en dieselauto's. Dat levert dus twee keer zo veel broeikasgassen op.

De bewering dat een elektrische auto op zich, een nul-emissievoertuig is, klopt trouwens al helemaal niet. Proper vervoer, goed voor het milieu, hoe achterlijk kunnen we zijn? Je moet maar één hersencel hebben om te weten, dat een batterij in een eCar, geen elektriciteit creëert, maar enkel elektriciteit opslaat, die elders wordt geproduceerd. Doordat nucleair wordt gesaboteerd, en hernieuwbaar niet rendeert, komt een aanzienlijk deel van de aanlevering van elektriciteit uit fossiele centrales. 

Het moet toch voor iedereen duidelijk zijn, dat de schouw van de elektriciteitscentrale, staat voor de uitlaat van de eCar, of je dat nu wil geweten hebben of niet.

Ook het verbeteren van de luchtkwaliteit in de steden, is een regelrechte drogreden, om eCars te promoten. Door de verfijnde technologie, waaronder de partikel-filter, stoten moderne verbrandingsmotoren slechts verwaarloosbaar weinig fijn stof uit. 

Daar tegenover staat dat elektrische wagens, in een stedelijke omgeving, bijna net zo veel fijn stof produceren als die recente ‘fossiele’ wagens. Omdat ze in steden vaker moeten remmen en manoeuvreren én omdat eCars zo zwaar zijn (door de batterij) slijten de remmen, de banden en het wegdek, met immens veel fijnstof-productie als gevolg. 

Wil men dus consequent zijn in het principe van ‘Lage emissie zones’, dan mogen ook deze wagens de steden niet meer in. Ik zou dus maar al uitkijken naar een aangepast stadsvervoer, want daar is het nadelig milieu-effect zo mogelijk nog groter.

Ook bij de fabricage en bouw van een windturbine, komt meer CO2 vrij, dan er gedurende zijn totale levensduur wordt bespaard. Net zoals zonnepanelen worden ze volledig geproduceerd met de energie van fossiele brandstoffen. Je krijgt hier dus, net zoals bij de elektrische wagens, een verschuiving én camouflage van het probleem. Wat men in het westen wint aan zogenaamde CO₂ uitstoot, is er van te voren al lang ingestopt door Chinese kolenboeren, en Arabische oliesjeiks. Of dacht u dat de fabricage en installatie op molentjes en paneeltjes draaien? Ziet u de ecologische voetafdruk al voor u, alleen al door het vervoer van die enorme stalen torens en wieken vanuit China naar Europa. Vrachtschepen op fossiel, honderden vrachtwagens, duizenden kilometers …

Komt daar nog bovenop dat de ontginning van zeldzame metalen — zowel nodig voor zon, wind en wagens — leidt tot desastreuze milieueffecten die nu al veel ernstiger zijn, dan die van de steenkool-, olie- en gaswinning. De productie ervan verdubbelt ongeveer elke 15 jaar en dat zal alleen nog toenemen. Het ontginnen van deze ertsen is een enorm vervuilend en een bijzonder milieuonvriendelijk proces. 

Ik gaf het al aan, dat mijnbouw de tweede meest vervuilende industrie ter wereld is (Bron). Om duizend kilo lithium te mijnen zou er ongeveer twee miljoen liter water nodig zijn, en dat op plaatsen waar water relatief schaars is. Wat rest is een enorme afvalberg, groter dan enige andere door de mens veroorzaakt. Een derde van het gebied, waar men deze grondstoffen delft, zijn belangrijke eco-gebieden, wildernis of beschermde gebieden. Dit brengt een dramatisch verlies aan biodiversiteit met zich mee, aantasting van (regen)bossen, vergiftiging van ecosystemen, verzuring en grondwatervervuiling …

Maar ook meteorologische effecten worden uitgelokt door windparken. Dat ze het lokale klimaat veranderen is meetbaar. Het oppervlakte-opwarmingseffect zou liggen tussen 2°C en 5°C. Een sterke regionale uitbreiding van windenergie, blijkt ook sterk te correleren met aanhoudende (wind)droogtes, zoals we zagen in Kenia (Bron). 

Die verandering van de natuurlijke evenwichtsstromen, heeft op zijn beurt elementaire gevolgen voor andere klimaatprocessen, zoals verdamping, neerslag, temperatuur en bodemvochtigheid. 

Trouwens niet alleen te land, maar ook op zee, veroorzaken windturbines bijkomende schade. Uit een recente studie blijkt dat ze ook zeestromen zodanig beïnvloeden, dat zowel de planktonproductie, als 

het zuurstofgehalte, afnemen. Dit is een potentieel catastrofaal effect, omdat dit de basis van de hele voedselketen aantast, met alle gevolgen van dien. 

Dit alles kan je min of meer aanzien als onrechtstreekse schade maar er vallen ook rechtstreekse slachtoffers zoals ik al heb aangetoond (Bron). Naast de vogels, vleermuizen en insecten vormen windmolens ook een bedreiging voor het voortbestaan van zeldzame zeezoogdieren zoals walvissen, bultruggen, potvissen … 

Als je de optelsom maakt van de immense schade aan ecosystemen en de enorme impact op de biodiversiteit, dan moet het toch duidelijk zijn dat natuurbescherming totaal ontspoord is. Als hun activisten dit niet willen zien. 

Dat dit allemaal zo maar kan, is het logische gevolg van het feit, dat geen enkele bestaande wetgeving, wat betreft milieu- en natuurbescherming, wordt gevolgd. Dit blijkt uit een arrest van het Hof van Justitie van de Europese Unie. (Bron) De windsector voelt zich blijkbaar niet geroepen, om rekening te houden met wat in de wet staat, maar schrijft gewoon zijn eigen wetgeving. Zij staan boven alles en hun activistische rechters helpen dit doordrukken. De sokkels en pylonen plaatst men gewoon in agrarisch gebied, al dan niet met landschappelijke waarde. Ook de nabijheid van luchthavens is geen bezwaar. Gemeenten omzeilen de strenge milieuwetgeving, door windmolen per windmolen te vergunnen. Met volledige steun van de politiekers.

Wie zegt ‘natuurwet’ denkt ook aan bossen en landschappelijke waarde. Een ramp! Miljoenen bomen worden omgekapt, om plaats te maken voor windmolens, en het CO2 gehalte naar beneden te krijgen. Voor de fabricage van de wieken, kapt men aan de andere kant van de wereld (Ecuador), de bomen om, voor het gewenste balsahout. 

Als de productie niet kan volgen, de vraag explodeert, de prijzen boomen, dan stapt men maar over op wildkap. In beschermde natuurreservaten en op de rivieroevers, wat dan weer het risico op overstromingen doet toenemen.

Waar windmolen- en zonneparken uiteindelijk geplaatst worden, plegen ze een gigantische aanslag op de vrije ruimte. Land dat voor de rest niet meer kan verbouwd of begraasd worden. Met ontregeling van lokale ecosystemen. Zoals ik al schreef hoop ik voor Natuurpunt, dat hieronder niet te veel bramen en brandnetels beginnen te groeien.

Stel dat je het volledig zou moeten doen met zonne-energie, dan heb je per persoon de stroom nodig van 333 vierkante meter aan zonnepanelen (een oppervlakte iets groter dan een tennisbaan). Voor windmolenparken heb je ongeveer honderd keer meer land nodig, dan voor fossiele energiecentrales en kerncentrales.

In naam van het milieu wordt de horizon vervuild met palen, molens en draden én het land doorkruist met bouw- en servicepaden. Je kan ook niet ontkennen dat de pylonen een erg storende werking hebben, op het landschap, en ook de wegen er naartoe verstoren de bestaande ecosystemen.

Maar aan bijvoorbeeld windmolenparken zijn ook sluipende, meer verdoken gevaren verbonden. Dat torens branden, of turbines afknakken en wegvliegen (Bron), kunnen we zien, dus hiervoor moeten we niet verder speuren. Maar een ander paar mouwen is het broeikasgas SF6 (zwavelhexafluoride), met een 23.000 keer groter broeikaseffect dan CO₂. Een stof die heel lang in de atmosfeer aanwezig blijft en wordt gebruikt als elektrisch isolerend medium in de windtechnologie (Bron). De BBC schrijft, dat reeds in 2017, de lekken van dit broeikasgas, het equivalent was van 1,3 miljoen auto’s op de weg. 

Het is onbegrijpelijk dat de Diensten Volksgezondheid of Leefmilieu, nog geen werk hebben gemaakt van het uiterst giftige Bisfenol A, dat vrijkomt door erosie van de wieken. Dat zij het moratorium over windmolenparken nog niet hebben uitgeroepen zegt voldoende over de betrouwbaarheid van dergelijke instituten. 180 kg glas- en koolstof-vezels en epoxyharsen per turbine per jaar, waaronder Bisfenol A, een stof die zelfs volgens het WHO kankerverwekkend is en van invloed op de voortplanting, de stofwisseling, het immuunsysteem en de ontwikkeling van kinderen. Ook hier bestaat het enorme risico voor grondwatervervuiling. Als één gram Bisfenol A in het water van een stuwdam terechtkomt, wordt 10 miljoen liter water onbruikbaar. (Bron)

Wat eveneens onder de mat verdwijnt is de lichamelijke schade voor de omwonenden van windmolens. De opsomming van klachten en bijwerkingen kan u hier lezen. Het kind heeft al een naam ‘Wind Turbine Syndroom’. OK. Maar wat gaan we daar aan doen?

Of wachten we ook hier op een te blussen brand, zoals bij het opblazen van het elektriciteitsnet door overbelasting? Over Pfos/Pfas zweeg iedereen tot het op tafel kwam en je er al niet meer naast kon kijken. Wie had in dit dossier géén boter op het hoofd? We worden steevast afgescheept met een, al dan niet parlementaire, onderzoekscommissie om uit te zoeken wat er is gebeurd.

In Californië, waar massaal is ingezet op zonnecellen en windmolens weten ze dat ondertussen wel. Enorme bosbranden doordat stroom niet kan worden opgeslagen — de opslagtechnologie waar u en ik nog geen weet van hebben en die nog moeten ontwikkeld worden, weet je wel — waardoor elektriciteitskabels het begeven.

Laat ons alvast maar voldoende inzetten op uitbreiding van het brandweerkorps, want er komt wat op ons af. Wat er gebeurt als een eCar in brand staat, kon u al lezen, maar ook hier wacht men met een degelijk doordachte wetgeving, tot zich een incident voordoet. Kan u het zich voorstellen? In de garage van een appartementsblok, of de tunnel onder de Schelde? Een wagen met LPG mag niet eens een parking in.

Een voorbeeld:

Op 8 juni 2023 reden twee vrachtwagens op de pechstrook van de E19 tegen elkaar. Het ging om een tankwagen met melk en een autotransport geladen met 4 elektrische bestelwagens. Die laatsten vlogen alle vier in brand en men kreeg ze bijna niet geblust. Wagens die nog niet eens in gebruik waren, zelfs niet in het verkeer waren genomen. De brandweer (Bron) : ‘Het blussen van elektrische voertuigen is een hele klus. Ook nadat ze geblust zijn, is er waakzaamheid nodig. De batterijen van elektrische voertuigen kunnen na een brand telkens weer opflakkeren. Daarom steken we ze in een container vol water en ze blijven daar minstens 24 uur in ondergedompeld. Dan is de kans dat de batterij opnieuw ontvlamt BIJNA nul.”

‘Met meer en meer elektrische voertuigen op onze wegen staat de brandweer dus wel voor een uitdaging. Er worden wel alternatieven ontwikkeld. Zo zouden we auto's kunnen gaan inpakken in luchtdichte zakken, zodat de batterij niet meer kan ontvlammen, of er een soort grote branddekens over leggen.’ 

Ziet u de bestelling al voorbijkomen? Twee plastic zakken voor een camion, a.u.b.

Tot slot moest er nog gecontroleerd worden of er nog herstellingen moesten gebeuren aan het wegdek na de hevige brand. Reken dus binnen een paar jaar op een toename van rampomleidingen, én afkoelcontainers als bloembakken naast de weg.

Nee, laten we ernstig blijven, hoe hoog schat u ondertussen de haalbaarheid in van deze systemen? We overlopen het rijtje:

• Als 65% van het wagenpark elektrisch wordt, dan betekent dat een verdrievoudiging van het huidige huishoudelijke verbruik. Als iedereen om 18 uur de elektrische auto aan de lader hangt, en dan ook nog eens de warmtepomp aanspringt, is de ramp niet te overzien. 

• Ook het extra stroomverbruik van warmtepompen zal het elektriciteitsnet zwaar belasten. Hoe men zinnens is dit aan te pakken is nog lang niet duidelijk. Aan bedrijven wordt gevraagd om hun elektriciteitsverbruik te verminderen, terwijl ze net hadden geïnvesteerd in elektrificatie van hun wagenpark en hun productieprocessen. Je kan moeilijk - zoals ik las in een artikel van Wynias week - ‘een dieselaggregaat installeren om je bedrijf draaiende te houden.’ Het artikel gaat verder: ‘De totale subsidie die we als belastingbetalers moeten ophoesten zal, mits de huidige regelingen van kracht blijven, ongeveer 10 miljard euro gaan bedragen. Warmtepompen zijn dus zowel voor de burgers als voor de staat ontstellend duur. Het laat zich raden wat er vanaf 2026 met de prijzen zal gebeuren, als warmtepompen verplicht worden en de vraag verder toeneemt.’

• Dat ook windmolens niet renderen zien we door de vlucht van investeerders en windboeren - denk aan de familie Colruyt. Zij wilden van hun windmolenparken af. Fabrikanten gaan failliet (o.a. het Deense Ørsted). Doordat er zoveel windmolens moeten geplaatst worden, waarbij enorm veel — voor het grootste deel niet recycleerbaar — materiaal nodig is, zal binnen 20 à 30 jaar een enorme afvalberg ontstaan. Dat betekent dat voor 2050 het grootste deel van de nu bestaande windmolenparken alweer herleid is tot niet herbruikbaar afval. Hoe vindt u het trouwens dat men in dit geval het modewoord ‘hernieuwbaar’ blijft gebruiken? De ontmanteling van windmolenparken is ontzettend duur (Bron). Voor de afbraak zijn, net als bij de installatie, zogenaamde installatieschepen noodzakelijk en die hebben we niet. En de paar schepen die er zijn, zijn bijgevolg onbetaalbaar. De eerste werkdag van zo’n kraanschip kost al meer dan een half miljoen euro. 
• Trouwens moest u soms kiezen voor windmolens omwille van de CO₂ … Om u een idee te geven: de ontmantelingsactiviteiten in het windmolenpark Horns Rev I (Denemarken) zou enkel aan CO2-emissies al 40.000 ton CO2 opleveren. Oplossingen om de wieken te recycleren en de schachten te verwijderen bestaan nog niet. Dat betekent dus dat er nieuwe technologieën ontwikkeld moeten worden om de offshore windparken te ontmantelen. Technieken die bovendien rendabel moeten zijn. Minister Van Quickenborne ‘ … wil een pionier zijn qua ontmantelingswerken en hij wil ervoor zorgen dat Belgische bedrijven hierin specialisten van wereldniveau worden.’ In hetzelfde artikel lees ik: ‘De regering meldde in dit verband dat er verschillende opties zijn: opkuisen of niets doen.’ Ik denk dat ik al weet welke keuze er gemaakt zal worden.‘Het verwijderen van de op de zeebodem uitgestorte rotsblokken lijkt onhaalbaar. Te duur en te tijdrovend. Daarom was het besluit dat ‘verder onderzoek en overleg’ nodig blijkt.’ Kijk, daar zijn we dan weer wel goed in: oeverloos palaveren. ‘De federale regering wil hier op tijd mee starten en daartoe dient een visie-traject. Zo geven we tijd aan de betrokken publieke en private partners om zich voor te bereiden’. Ik ben helemaal mee…
• Om te eindigen: u heeft ze misschien op het dak liggen maar ook zonnepanelen zijn absoluut niet duurzaam. De levensduur bedraagt gemiddeld 20 tot 25 jaar. Als u leest: ‘bijna volledig recycleerbaar’, dan zal dat misschien wel kloppen, maar omwille van de kosten zie ik dat niet gebeuren. Erger nog, door regenwater kunnen veel van deze giftige stoffen, na verloop van tijd, uit de fragmenten van zonnepanelen spoelen en dan is het kwaad al geschied. Dat zal dus een immense afvalberg geven. Glas maakt 80% uit van het gewicht van een zonnepaneel, maar dat glas is moeilijk te recyclen, omdat het teveel onzuiverheden bevat.

Of onze kids kinderen een klimaatramp zullen meemaken valt nog te bezien, maar dat ze straks zullen opdraaien voor torenhoge energielasten en het opruimen van gigantische hoeveelheden afval, is nu al zeker.