In mijn vorige artikel sprak ik al over de Voorzienigheid die me op de hoogte bracht over de op orwelliaanse wijze verwijdering van mijn boeken uit de gemeentelijk bibliotheek. Eén gerichte flyeractie van het Combattief Chiwawa Comité, met als drijvende krachten oudburgemeester van Evergem Peter Vereecke en ex-kolonel bij de Belgische Luchtmacht Peter Van den Broucke, was kennelijk al voldoende om mijn recent gepubliceerde boeken over de huidige crisis terug op te laten nemen in de collectie. Te ‘boek’ staan als moderne schriftverbranders en zo aan de verkeerde kant van de geschiedenis en de integriteit te belanden, was wellicht voor sommigen dan toch niet zo’n aangename gedachte.

De Voerzienigheid

Aangezien deze hier blijkbaar goed stroomt, noem ik deze vanaf nu niet meer de Voorzienigheid (dat is enkel voor degenen die het plaatselijk dialect beheersen) maar de Voerzinnigheid. Die Voerzienigheid stuurde me namelijk onverwacht bezoek; een man van middelbare leeftijd belde aan met een boek onder zijn arm. Nee, geen opdringerige getuige van Jehovah maar iemand uit Noord-Limburg met een exemplaar van... De coronaplandemie in zijn hand. Degenen die mijn twee laatste boeken gelezen hebben, weten dat ik op mijn hoede ben voor elke belstoot aan mijn voordeur. Het feit dat ik bij de man geen verdachte symboliek zag en de manier hoe hij me de hand drukte, verzekerden me ervan dat hij geen ingewijde of (hoge) vrijmetselaar was. Dit stelde me alvast gerust.

Vooraleer ik de kans kreeg hem binnen te inviteren, vertelde hij me in de deuropening enthousiast dat deze uitgave niet alleen zijn leven maar ook zijn ziel gered had. Elke dag zag hij meer en meer door ‘vaccins’ veroorzaakte ellende in zijn omgeving, “precies zoals jij al in 2020 voorspeld had in jouw profetische boek.” Hij was zich goed bewust van de aankomende verwoestende gruwel en zichtbaar tevreden dat hij mij eindelijk gevonden had.

Na lang overpeinzen had hij besloten me op te zoeken om me persoonlijk te kunnen bedanken voor al mijn onderzoeks- en schrijfwerk. Het aangehaalde boek had hem tijdig doen inzien dat je beter niet meedanst op de valse tonen van het propagandalied van een tot op de DNA-strengen corrupte overheid om je te laten injecteren met ‘transhumaan gif’ van de farmamaffia. Vandaar dat hij even voordien de gemeentelijke bibliotheek bezocht had in de hoop mij er te ontmoeten om zijn dankbaarheid te kunnen betuigen. Hij was niet enkel verbaasd dat ik er niet meer werkte, maar ook over het wenkbrauw-fronsende verhaal uit de mond van een bijzonder zenuwachtig personeelslid dat hij als volslagen vreemdeling over mij te horen kreeg. “In elk geval waren ze er wel zo vriendelijk om mij de weg uit te leggen tot aan jouw woning met deze prachtige rolluiken”, vatte hij zijn afgelopen halfuur samen, tegelijkertijd wijzend naar de beschilderde luiken.

Het Combattief Chiwawa Comité

Nadat ik de innemende man bevrijd had van de borende namiddagzon door hem binnen uit te nodigen, lichtte ik hem in over de zonet aangehaalde actie die het Combattief Chiwawa Comité vorige week ondernomen had: “De druppel die de emmer had doen overlopen bij onder meer ex-kolonel en auteur Peter Van den Broucke – die via zijn vroegere buitenlandse missies in Afghanistan en Rwanda als geen ander weet wat de waarde van vrijheid is – was dat deze hofleveranciers van krankzinnigheid dus ook mijn boeken uit de collectie van de bieb hadden laten verwijderen. Alle strijdlustige leden van het Chiwawa Comité beseffen goed genoeg dat de geschiedenis al meermaals aangetoond heeft dat wanneer men begint met het verwijderen van ‘controversiële’ boeken, het meestal eindigt met het verwijderen van mensen. Vandaar hun vastberaden besluit om tot een flyeractie over te gaan in een van de vele moedige pogingen om ‘de entree van het tragische’ een halt toe te roepen.”

“En hebben jullie veel reacties ontvangen hierop?” vroeg hij erg nieuwsgierig. “De reacties die binnenkwamen op de flyeractie waren niet overstelpend, zoals te verwachten valt in een samenleving die elke dag meer en meer met een ‘totalitaire saus’ overgoten wordt. Dit betekent echter niet dat ‘het’ niet leeft, getuige een oogopenende mail die vertrouwelijk in de mailbox van Peter Vereecke belandde”, lichtte ik toe aan de bezoeker die inmiddels een en al oor was. Voor een zogenaamd vrije samenleving die men steeds valselijk propageert, betreft het toch wel een erg choquerend bericht. Ik las de man de lange brief voor die de oudburgemeester van Evergem me bezorgd had, na toestemming hiervoor gekregen te hebben van de afzender (alle mogelijke verwijzingen naar degene die de mail verzond, zijn verwijderd / aangepast om het vertrouwen van deze dorpeling die zich erge zorgen maakt over hetgeen gaande is niet te beschamen):

Beste Peter,

Vooreerst mijn welgemeende felicitaties voor alles wat u en de mensen waarmee u samenwerkt, ondernemen om de bevolking wakker te maken over de dictatuur van de cabal, het WEF en de vrijwillige medewerking die overheden hen helaas verlenen.

Ik had uw e-mailadres nog van na uw podcast bij Jorn Luka in 2021 en verkies om u rechtstreeks te antwoorden omdat ik niet wil riskeren dat mijn naam of e-mailadres ergens zou opduiken in mogelijke commentaren in antwoord op het pamflet. Ik sta namelijk omwille van ‘mijn positie’ in ‘de vuurlinie’.

Ik ben een inwoner van Voeren en heb deze week het pamflet over het onrecht tegenover Erwin Pasmans in mijn brievenbus gevonden. Ik kan mij voorstellen dat hij zich heel erg geïsoleerd moet hebben gevoeld tijdens de hele coronagekte en de nasleep ervan. Iedereen die nog een dosis gezond verstand had en niet in de val trapte heeft zich in die periode eenzaam en onbegrepen gevoeld. De mensen die nog konden nadenken leken zo dun gezaaid dat het nog moeilijk was om iemand in vertrouwen te kunnen nemen.

Gelukkig vonden de gelijkgestemden elkaar toch wel via allerlei wegen en konden de krachten geleidelijk aan gebundeld worden.

Van het prille begin van de coronagekte, zeg maar sinds eind 2019 reeds, was ik al heel kritisch en voelde ik dat er iets niet klopte. Toen de maatregelen in maart 2020 doorgevoerd werden was dat de druppel die mijn emmer deed overlopen. Ik zette mij er ook onmiddellijk tegen af en naïef als ik was dacht ik dat er onder de mensen uit mijn omgeving ook voldoende gezond verstand aanwezig zou zijn om dit niet te pikken en zich er ook tegen af te zetten. Maar wat ik ondervond was een enorme teleurstelling! Zo goed als iedereen schoot in een angstkramp en ging netjes mee in de idiotie en de dictatuur die de overheid ons oplegde.

Hoe meer ik probeerde om mijn kennissen uit mijn omgeving duidelijk te maken dat dit  bang-makerij was en dat het allemaal toch niet kon kloppen, hoe meer vijandige reacties ik terugkreeg en er grote spanningen begonnen te ontstaan tussen mezelf en de anderen. De enige persoon die toen voelde wat ikzelf voelde en ook weigerde om mee te gaan in de vrijjheidsberovende maat-regelen en de angstzaaierij was één van mijn neven...

Hij en ikzelf zijn dan beginnen zoeken op het internet naar mensen die net zoals wij ook voelden dat het allemaal niet klopte en wie zoekt die vindt… Wij vonden een hele groep mensen die heel wakker waren en tegengestelde geluiden durfden te laten weerklinken ondanks alle censuur! U behoorde, en behoort nog steeds, tot die groep wakkere mensen die hun nek uitsteken om de bevolking te waarschuwen en de waarheid te vertellen ondanks alle tegenwerking die jullie daarvoor moeten ondergaan.

Toen ik hier in Voeren toevallig hoorde dat de bibliothecaris Erwin Pasmans, het boek ‘De coronaplandemie’ had geschreven heb ik onmiddellijk een aantal exemplaren van gekocht; één voor mezelf en onder meer één voor een bevriend koppel waarvan ik ondertussen vernomen had dat zij ook ‘wakker’ waren. Mijn familieleden hebben mij dat niet in dank afgenomen en ik kan u verze- keren dat alle relaties op een gegeven moment op springen hebben gestaan maar ondertussen is in de familie weer min of meer vrede, zolang ik mij maar ‘stil’ hou over dit onderwerp.

Toen ik dit pamflet deze week in mijn brievenbus kreeg kon ik wel juichen van opluchting omdat er iets in beweging aan het komen is hier in Voeren! Ik heb meteen contact opgenomen met een paar mensen hier in de gemeente waarvan ik ook weet dat ze tot de wakkere groep behoren en die ook ontzettend blij zijn met het boek van Erwin.

Bij deze wil ik Erwin dan ook feliciteren met zijn boeken die hij geschreven heeft en vooral met het boek ‘De coronaplandemie’. Hij heeft met die boeken heel veel inzicht en duidelijkheid verschaft over de witte boordcriminaliteit, de echte maffia zeg maar, en hoe die te werk gaat door allerlei mensen, medische kanalen, overheidskanalen enz te misbruiken om hun duivelse doelstellingen te bereiken en de ultieme controle over de wereld te verkrijgen. Ik wens hem verder nog heel veel kracht en sterkte om stand te blijven houden en de massa nog verder wakker te maken. Zijn aanhang is groter dan hij denkt en reikt tot over de grenzen, wees daar maar zeker van. Voor zijn boeken verdient hij een standbeeld maar dat geldt ook voor jou Peter.

Uit wat ik te horen krijg vermoed ik dat er hier toch zo’n vijfentwintig procent van de lokale volwassen bevolking kritisch tot wakker zou zijn. In Voeren wonen ongeveer 4.160 mensen; met een snelle berekening is dat 2/3 of ongeveer 2.700 volwassenen. Kort na de 3de vaccinatieronde in december 2021 hoorde ik van iemand dat er ongeveer 450 mensen de vaccinatie geweigerd hadden. Ik kan natuurlijk niet verifiëren of dat klopt maar ik vermoed dat die bron wel betrouwbaar was. En na de vaccinatieronde van september 2022 hoorde ik van een andere bron dat hijzelf en nog enkele mensen uit zijn omgeving het niet meer vertrouwden en dat ze ‘het spel doorhadden’. Die persoon was duidelijk wakker geworden in die tussentijd samen met nog anderen en hij kon zijn woede en frustratie niet meer verbergen. En uiteraard had hij die 4de vaccinatie ook niet meer genomen. Blijkbaar was er daar zelfs nog minder volk voor komen opdagen want er werd geen onderscheid meer gemaakt in de leeftijdsgroepen. Daardoor had ik voor mezelf een voorzichtige inschatting gemaakt van 25% maar misschien is dat iets te optimistisch…

Toch heb ik in de loop van de vaccinatieperiode vernomen dat er heel wat mensen niet meer zijn komen opdagen voor de 3de vaccinatie en nog minder voor de 4de ronde vorig jaar in september. Het stemt mij hoopvol te zien dat de wakkere groep toch aan het groeien is.

Echt geweldig hoe jullie allemaal het beste van jullie zelf geven om de mensen te helpen ‘ontwaken’. Ik wil u en Erwin Pasmans bij deze nog eens bedanken en jullie van mijn steun verzekeren. Ik heb er geen idee van hoeveel reacties u zal ontvangen op het adres van het ‘Combattief Chiwawa Comité’, wat ik een schitterende naam vind overigens, maar ik hoop dat er heel veel positieve reacties komen! En er zijn ongetwijfeld ook inwoners die niet zullen reageren maar in stilte jullie actie een warm hart toedragen!

De man schrok hevig. “Niet te vatten! Dit zijn Stasi-toestanden! Nog niet lang geleden moesten ze in het communistische Oost-Duitsland ook op dergelijke manier communiceren uit angst dat hun naam ergens zou opduiken. Daar werd het verklikken ook door de Stasi aangemoedigd! Dat het hier ook al zo ver gevorderd is dat die man of vrouw zo bang is dat zijn of haar visie op de zaak aan het licht zou komen, wist ik niet!” reageerde mijn bezoeker met een kracht alsof hij zich al die tijd had ingehouden. Hij leunde achterover in zijn zetel en even zat hij er plompverloren bij alsof hij naar het naoorlogse Lichtenberg gekatapulteerd was. Ondanks de late zomerse temperaturen wreef de bezoeker over zijn armen, wellicht in een onbewuste poging hiermee het opgedoken kippenvel weg te krijgen.

Ik bevrijdde me uit mijn zetel en met een slepende tred van een bankhanger, haalde ik een exemplaar van Zijn we de draad kwijt? dat op de hoek van mijn schrijftafel lag. Er klonk geschuifel als op een zondag-morgen in de lokale kerk. Even later toonde ik het aan de bezoeker. De man deed teken het boek te kennen. Ik tikte met mijn wijsvinger op de cover: “Hierin haalde ik al aan dat totalitarisme om de hoek lag en dat het bijzonder dom is om in het terminale naïeve geloof te verkeren dat ‘het gezag’ je de waarheid vertelt. Dat boek is overigens geschreven vóór de coronacrisis, kun je nagaan. Ik wist dat dit eraan zat te komen.

Ik heb het altijd gevoeld, zeker sinds de invoering van die geestdodende draadloze communicatie in combinatie met kunstmatige intelligentie. Ik herinner me nog een gesprek in de bieb in de zomer van 2018 met de tuinman van de aanliggende school toen ik voorspelde wat er ging gebeuren. Hij verklaarde me toen net niet voor gek. Ik herinner me nog dat hij zei: “Maar Erwin, we zitten hier niet in China maar in het Vrije Westen. Hier zal dat echt niet gebeuren hoor!” – “Inderdaad, in dat boek had je het al voorspeld. Ik vraag me af of die man er nu enkele jaren later nog steeds zo over denkt”, anticipeerde mijn bezoeker, me over de rand van zijn bril aankijkend.

The Final Lockdown

“Deze technologieën zijn niet alleen bewustzijnsrovend maar ook nog eens bijzonder schadelijk voor ons organisme en zal ons op termijn onder meer volledig onvruchtbaar maken. Precies in lijn met de archontische hermafrodiete agenda. Alsof dit alles niet genoeg is bouwen we er ook nog eens onze eigen digitale gevangenis mee. Maar onthoud goed, we doen het allemaal zelf. Lucifer en zijn ‘agenten Smith’ hebben onze toestemming nodig! Dat is een spirituele wet. Hetgeen ‘ze’ voor ons in petto hebben is constante bewaking. En nogmaals, we doen het zelf! De Cabal die in opdracht van Lucifer handelt doet dat niet. Dat is een groot misverstand. Ze laten het ons zelf doen! Onlangs werden er nog hier in het dorp orwelliaanse camera’s geplaatst op de baan naar Eijsden. Alleen al de manier hoe ze eruit zien en hoe ‘ze’ je begluren is bijzonder eng. Vanzelfsprekend allemaal voor onze veiligheid, nietwaar?” vroeg ik ironisch. “Inderdaad, we bouwen onze eigen gevangeniscel”, jammerde de man.

“Een ander ‘mooi’ voorbeeld is een app (uiteraard gratis) die duivelse smartphones transformeren in camera’s die je op je dashboard kunt plaatsen. Hiermee kunnen bestuurders van ‘heilige koeien’ bewijsmateriaal van overtredingen gretig, naar een overigens steeds driester optredende politie, doorsturen. Zie je hoe deze deugpronkers hun eigen digitale gevangenis aan het bouwen zijn? Evenals al die politiemannen die nu gedachteloos meewerken aan het installeren van de Hunger Games-maatschappij. Wanneer deze binnenkort geïnstalleerd is, zullen ook zij opzijgezet worden door artificiële intelligentie. We zijn goed op weg naar The Final Lockdown, een term waarmee Aman Jabbi, een ex-medewerker van het duivelse Silicon Valley, ons steeds mee tracht wakker te schudden uit deze toestand van pijnlijke gevoelloosheid. Ik heb zeker al duizend keer gezegd dat de Cabal, die dit hele duivelse plan orkestreert vanuit de top van de piramide, zich beschijt van het lachen omwille van onze steeds maar oplopende graden van dom- en onwetendheid”, verduidelijkte ik. Ondanks dat mijn bezoeker goed op de hoogte is van de sinistere agenda van de globalisten, slaakte hij toch even een diepe zucht van wat ik allemaal blootlegde. Hij staarde me heel even uitdrukkingsloos aan als genetisch gemodificeerd fruit.

“Maar om even terug te grijpen naar die mail; die laatste regel had die man of vrouw blijkbaar goed gezien, net zoals deze dame overigens, die het wel aandurfde een reactie te sturen naar het e-mailadres dat op de flyer stond.” Ik nam ook deze mail bij de hand en las het korte maar rake bericht voor aan mijn bezoeker:

Beste meneer Vereecke,

Combattief Chiwawa Comité,

Complimenten voor de sterke brief die u in Voeren verspreid heeft. Dit was noodzakelijk, hoe erg dat ook is. Bedankt!

Hopelijk heeft dit inwoners aan het denken gezet. Ik weet zeker van wel! Ook al zullen we dit niet terughoren.

Met vriendelijke groet,

“Goh, die dame beschrijft in het kort dezelfde angstcultuur!” reageerde de man onthutst. “Inderdaad, ook zij laat ons indirect weten dat er een inmiddels mythische kop-in-hetzandcultuur heerst in onze gemeente. Maar het goede nieuws is dat ik via via weet dat er inderdaad steeds meer wakkere inwoners zijn die de massaal geprogrammeerde waanzin en al die vernietigende propaganda van de overheid beginnen te doorprikken. Het feit dat ze niet gereageerd hebben, betekent zeker niet dat de actie geen warm hart toegedragen wordt!” waarop ik op het puntje van de zetel ging zitten en hem voorovergebogen empathisch maar strak aansprak: “Ik begrijp hun terughoudendheid. De angst voor potentiële gevolgen houdt velen in het gareel. Máár toch zullen ze verplicht zijn zich te gaan uitspreken! Als men massaal blijft zwijgen over al dat gecoördineerde bedrog wacht vele kinderen een erg dystopische toekomst. Of om het samen te vatten met de rake woorden van de wakkere arts Sherri Tenpenny, die de kolossale vaccinzwendel doorprikt heeft: “In het leven zijn er zaken die erger zijn dan de dood.”

‘Slapende bibliotheken’

De man hief zijn gezicht naar het plafond en acteerde een pijn die echt is. Het leek alsof hij de houten planchetten bestudeerde als een etiket van een oude fles Chäteau Lafitte: “Dus in plaats van je te bedanken voor je levensbelangrijke werk doet men op de gemeente net het tegenovergestelde. Met een vals voorwendsel laat men je tijdens je zorgverlof opdraven om je te kunnen overladen met verwijten en nadat je er uiteindelijk zelf de brui aan gegeven hebt, haalde men er zo te horen ook nog eens je boeken weg uit de bieb.” Ik zakte terug in mijn zetel: “Ja, Orwell schreef al in 1949 dat de ‘autoriteiten’ zullen proberen over te gaan tot het wissen van dissidente mensen uit het collectieve geheugen, inclusief hetgeen ze achter laten”, verduidelijkte ik met inzichten van deze Britse profetische schrijver.

“We zijn erg ver afgegleden als samenleving”, vervolgde ik. De man haakte erop in door te verwijzen naar zijn kort bezoekje even voorheen aan mijn vorige werkplek: “Een bibliothecaris of bibliotheekmedewerker heeft inderdaad onder andere als taak om het vrije woord met hand en tand te verdedigen. Ik heb zonet in de bieb nog vastgesteld dat men nu precies het tegenovergestelde doet. Nu snap ik ook waarom ik ongemerkt op een vloek tijd met de baliebediende in een polemische stemming raakte en waarom die medewerker tijdens het gesprek meerdere keren met een vertrokken gezicht wegliep. Onder de nu gekende omstandigheden heeft het iets onaangenaams.” Ik trok het probleem breder open: “Voor alle duidelijkheid, dit is geen lokaal geval. Zo ontving iemand van de Maaslandse Wakkere Burgers die naar het Leuvense verhuisd was een hallucinante reactie van de lokale bibliothecaris toen ze eind vorig jaar naar mijn boek ALLICHT?! vroeg. Kortweg gezegd schreef ie dat ie voor alle boeken openstond behalve voor die van Pasmans. Een groter compliment kun je tegenwoordig overigens niet krijgen want dat wil zeggen dat je snaren raakt. En dat zijn maar enkele verhalen die ik toevallig meekrijg. Al die ambtenaren zijn blijkbaar voor de fascistische afschaffing van het laatste restant van duurbevochten vrijheden. Hier in de gemeente haalde men mijn boeken, die geen spaander heel laten van het voorgeschreven narratief en mensen uit hun geïnduceerde hypnose kunnen halen, schaamteloos uit de rekken. Dan zijn er nog tal van bibliotheken die het weigeren de boeken aan te kopen ondanks meerdere aanvragen van wakkeren die verspreid over het land zitten. Er zijn zelfs wakkere groepen die een of meerdere exemplaren van mijn boeken persoonlijk overhandigd hebben aan het personeel van meerdere bibliotheken om in de collectie op te laten nemen. Ze namen ze wel gretig aan maar ze vertikten het blijkbaar om ze in de catalogus op te nemen.”

Ik kon het niet nalaten even terug te grijpen naar het wenkbrauw-fronsende verhaal dat de man over mij te horen had gekregen in de bieb: “Als ik moet voortgaan op hetgeen ze jou over de publicatie van mijn boeken meedeelden, juichen ze het ook nog eens toe dat het ‘bestuur’ een ambtenaar overlaadt met pesterijen als deze criminele zaken en een baaierd van levensgevaarlijke leugens aan het licht tracht te brengen. Die ongegeneerde censuur kan alleen maar bestaan door al die slaafse systeemadepten die blindelings uit-Voeren.” De man kon zijn lach niet inhouden om de woordspeling die ik met mijn handen begeleidde. “Het doet me denken aan enkele jaren geleden toen ik als bibliothecaris een erg ongepaste, en bovendien erg onbeleefde reactie kreeg van een bezoeker omdat ik in het rek naast de Vlaamse politieke edities eveneens het blad van de Waalse oppositie had geplaatst. Dat zinde haar niet waarop ik die vrouw, nota bene afkomstig van een ‘vooraanstaande’ familie ogenblikkelijk confronteerde met haar fascistische neigingen. Toen ik haar krachtig maar correct op haar plek had gezet, droop ze stilletjes af. Dát is de manier om met geatrofieerde geesten om te gaan! Tirannie en (zelf)censuur kunnen ons enkel opgelegd worden als we ons er blindelings aan conformeren.

“Zelfrespect neemt nergens aanstoot aan.”

(David Icke – Britse onderzoeker en auteur)

“Niet te vatten wat een enggeestigheid en wat een ontzettende angst er hier heerst, en dit in een kleine ‘pastorale’ gemeente. Zo te zien biedt dat zelfs geen garantie meer om gevrijwaard te blijven van dictatuur,” anticipeerde de bezoeker. Hij vervolgde: “Jouw misdaad is, als ik dat zo hoor, het schrijven van boeken gebaseerd op voor ons verborgen gehouden studies en spiritualiteit én omdat je durfde op te staan tegen maatregelen die tegen onze grondrechten ingaan.” – “Inderdaad. Dit heb je goed samengevat. En ook omdat ik geen deel wil uitmaken van de gemeentelijke stormtroepen om fascisme stelselmatig te introduceren in onze samenleving. Daarom was er voor mij geen plaats meer. Het toepassen van censuur en mensen via allerlei geniepige trucjes uitsluiten is doorheen de geschiedenis steeds het wapen geweest van de zwakken”, vervolledigde ik zijn samenvatting. “Zelfverzekerde en krachtige mensen hebben dat helemaal niet nodig. Zij weten dat waarheid het voorrecht is van de sterken. Bovendien, mensen die ten diepste staan voor vrijheid zullen het recht op vrije meningsuiting verdedigen, zelfs voor degenen waar ze het niet mee eens zijn. Ik zou hun belachelijk narratief nooit willen laten censureren, hoe achterlijk het ook in elkaar steekt.”

“Het wordt overigens steeds dictatorialer. Onlangs vernam ik dat een onafhankelijk gemeenteraadslid twee belangrijke vragen ingediend had die hij gesteld wou hebben tijdens de gemeenteraad van 31 augustus 2023. Dit lid van de raad ontdekte namelijk dat de gemeente een advocaat wil aanstellen voor juridisch advies zonder meer uitleg hierover te willen geven aan de zich steeds meer blauw betalende belastingslaven. Waarom zou dit toch maar zijn?”, vroeg ik de aimabele man met een cynisch gericht knipoog. Terwijl de spot ervan hem niet ontging, keek hij me vragend aan zonder goed te weten waar ik met deze informatie heen wou gaan. “Wacht, ik zal je het stukje tekst voorlezen dat ik mocht ontvangen, misschien dat je dan de puzzelstukjes kunt leggen:”

Donderdag 31/08/2023 stelt T.R. [een Voerenaar die als IT’er op school eveneens gedwongen werd zijn ambt neer te leggen omdat ie anders denkt] volgende vragen tijdens de Gemeenteraad.

Beste Burgemeester,

De publieke besluitenlijst van het College van Burgemeester en Schepenen van 10/8 vermeldt onder agendapunt 20 dat het een aanstelling betreft van een advocaat voor juridisch advies.

1. Waarom vermeldt u op de besluitenlijst niet minstens de gehele eerste regel van het verslag namelijk aanstelling van een advocaat voor juridisch advies naar aanleiding van schending van de privacy, laster en eerroof jegens het gemeentebestuur en haar medewerkers?

2. Waarom vermeldt u niet ook om welke zaak het specifiek gaat? U betaalt een advocaat van belastinggelden van de inwoners. Ik meen daarom dat de Voerenaar het recht heeft om te weten waar u zijn geld concreet aan besteedt. U claimt goed huisvaderschap. Dit vereist ook verantwoording van de uitgaven. Transparantie is veel meer dan een vage omschrijving van het besluit. Transparantie is ook de achterkant van het besluit communiceren. Tenzij u gegronde redenen heeft om dit niet te doen. Deze verneem ik dan in deze zaak graag van u.

De man schrok en flapte er met een slecht verborgen ongeloof onmiddellijk uit: “Dat lijkt te gaan over jouw boeken. Wat zou dat anders kunnen zijn in zo’n kleine gemeente? Werd die IT’er op school ook al weggepest omdat ie net als jij anders denkt? Wat zijn dat toch maar bange en onzekere kwezels hier! Precies zoals je zei Erwin; een zelfverzekerd iemand houdt zich hier helemaal niet mee bezig.” – “Zal ik je nu nog eens iets straffers zeggen? De man werd met deze twee vragen zelfs afgewimpeld tijdens de raad”, bracht ik de steeds meer verbijsterde bezoeker op de hoogte. “Je liet daarnet zelf het woord ‘dictatuur’ al vallen, niet? vervolgde ik. “Het ‘onafhankelijk’ gemeenteraadslid postte zijn ongenoegen op internet. Hij schreef: “In Voeren is het tot nu toe een no-go om uw vraag openbaar te stellen binnen de gemeente-raad. Zo heeft de gemeenteraad afgelopen donderdag toch beslist.” Op de website van Het Voerens Alternatief vond ik een gepubliceerd antwoord van het ‘bestuur’ over onder meer waarom ‘ze’ de antwoorden op de twee vragen voor de inwoners niet bekend wilden maken:

Het bestuur heeft als een goede huisvader gehandeld, conform de geldende decreten, en meer nog:

zij heeft gehandeld als een goed werkgever, die bekommerd is om het welzijn van zijn werknemers.

“Dat meen je niet!” reageerde de man zichtbaar verbolgen met een verweer van ijzer. Er laaiden vlammen van gegronde woede in hem op die hij helemaal niet poogde te blussen: “Mijn God! Dit is werkelijk huichelarij van de allerbovenste plank!! Zouden ze niet enkele woorden vergeten zijn in dat statement?” vroeg ie in een poging nieuwsgierigheid bij mij op te wekken. “Wat bedoel je precies?” vroeg ik. “Ja, er zou moeten staan: “Het bestuur heeft gehandeld als een goed werkgever, die alleen bekommerd is om het welzijn van de werknemers die blindelings en applaudisserend de allesvernietigende leugens blijven verdedigen.” Deze zoveelste schaamteloze inversie had de Noord-Limburger direct doorzien. “Inderdaad, ook deze omkering heb je goed gezien! Hetgeen je zegt ligt precies in lijn met hetgeen de Deense filosoof Sören Kierkegaard voorspelde. Hij schreef dat ‘mensen zullen applaudisseren voor hun eigen ondergang’. Ik denk dat dit precies is hoe de wereld zal vergaan. – “Ik ken die filosoof die je aanhaalt niet”, reageerde de man ontzet over de ernst van de situatie waarin we beland zijn, “maar ik besef wel dat als we niet willen ontwaken we onszelf ten gronde richten.” Ik slaakte een zucht. “Je zou bijna denken dat ontwaken pijn doet, nietwaar? Ik weet niet hoe het er in jouw regio aan toe gaat maar hier weigeren inwoners te zien wat gaande is en ‘dansen’ al de hele zomer polonaises in de kinderlijke naïeve hoop om aan deze van hogerhand gefabriceerde werkelijkheid, die elke dag dystopischer wordt, te ontsnappen.” – “Je vergeet nog iets Erwin”, anticipeerde hij. “Dat is?” keek ik hem vragend aan. “Ja, en degenen die hen ervoor willen waarschuwen worden keihard aangevallen en uit de ‘samenleving’ verstoten.”

De Droom

Ik greep naar het nieuwe boek De Droom van de Britse bestsellerauteur en onderzoeker David Icke dat ik op dit moment aan het lezen ben en wendde me opnieuw tot mijn bezoeker: “Als je een aantal van mijn boeken gelezen hebt, zul je ook deze auteur kennen die ik af en toe in mijn werken aanhaal. Vind je niet dat Icke deze hele shitshow waarin we beland zijn, goed samenvat door te schrijven dat ‘de wereld beheerst wordt door psychopaten en geleid door volgzame idioten en ze mogen dat doen door mensen met de ruggengraat van een soepstengel’. De man knikte instemmend zonder iets te zeggen alsof hij wist dat ik er nog iets aan ging vastknopen. Ik bladerde doorheen het boek en belandde bij een stukje tekst dat ik gearceerd had. Ik las hardop voor: “Alleen idioten nemen ergens aanstoot aan omdat deze mentaliteit een bijproduct is van onzekerheid. Zelfrespect neemt nergens aanstoot aan.” – Wauw, dat is een sterk inzicht”, reageerde hij. “Begrijp je nu beter waarom ik het thema zelfrespect uitgediept had in mijn boek Breekpunt. Een samenleving samengesteld uit individuen die zelfrespect hebben kan niet uit elkaar vallen!”, besloot ik ons gesprek.

Tijdens het afscheid nemen lichtte ik de onverwachte gast in dat 23 september wel eens een bepalende datum zou kunnen zijn. “Waarom?” vroeg ie erg nieuwsgierig. “Honderd procent zeker ben ik natuurlijk niet maar hou die datum toch maar alvast in je achterhoofd. Dat kan nooit kwaad. Als je hierover meer wilt weten kom dan binnenkort maar eens terug, liefst vóór 23 september”, grapte ik en schonk hem een exemplaar van De Macht van de Onmacht waar hij zichtbaar dankbaar voor was. Ik vroeg hem om het boek open te slaan op de eerste pagina. “Laat nu, na alles wat we zonet besproken hebben, deze definitie die van Dale geeft aan dergelijk instituut eens goed tot je doordringen.” Gretig dook hij in het boek en las in het gangpad het klein stukje tekst voor dat er gedrukt staat. “Fuck man! ‘Ze’ lachen ons gewoon recht in het gezicht uit. Niet te geloven! Ik besef steeds meer dat we echt niets meer te verliezen hebben. Het is onze taak om op te staan voor onze vrijheid. Mag ik me aansluiten bij het Combattief Chiwawa Comité?”

Auteur: Erwin Pasmans