Dort, wo man Bücher verbrennt,

verbrennt man am Ende auch Menschen.

(Heinrich Heine – Duitse dichter)

Ongeveer vijftig jaar vóór de befaamde nazi-boekverbrandingen in Berlijn schreef de Ierse dichter Oscar Wilde profetisch dat ‘boeken die de wereld immoreel noemt, de boeken zijn die de wereld haar eigen schaamte laten zien’. Wie denkt dat boekverbrandingen (en alles wat ermee gepaard gaat zoals het monddood maken en vervolgen van schrijvers) tegenwoordig uit de westerse wereld zijn, vergist zich schromelijk.

De spontane afschuw van de heringevoerde schaamteloze pogingen tot intimidatie, censuur en biblioclasme 2.0 wordt scherp verwoord door hordes lezers die zo te zien door stomheid geslagen zijn naar aanleiding van mijn meest recente uitgave De Macht van de Onmacht. Tal van verbijsterde lezers hebben zich de moeite getroost om een korte recensie achter te laten op internet over mijn laatste geesteskind. Een boek waar tot in detail beschreven wordt hoe ik tijdens de geboetseerde coronacrisis als schrijvende gemeentelijke bibliothecaris tweeduizend jaar na Christus ‘gekruisigd’ werd door mijn voormalige werkgever.

Het betreft een arglistige en lafhartige aanval door meedogenloze sociale scherpschutters op mijn zijn (ik schrijf met opzet niet ‘op mijn persoon’ – de ware ontwaakte ziel zal wel weten wat ik hiermee bedoel). Dit omdat ik de transhumanistische agenda van het demonische World Economic Forum met de eraan gekoppelde geslepen democide via een aantal boeken aan de kaak durf(de) te stellen. Boeken die nota bene aanbevolen worden door grote en heldere geesten zoals onder meer drs. Marcel Messing en drs. Roy Martina. Schrijf- en onderzoekswerk dat zelfs enthousiast toegejuicht wordt door een oudburgemeester van dertigduizend inwoners.

Ziehier slechts een handvol van de vele reacties die ik tegenkwam van onthutste lezers die hun oprechte afschuw tonen naar aanleiding van mijn neergepende ‘kruisiging’; een relaas dat op een erg pijnlijke wijze aantoont op welke weerzinwekkende wijze censuur en broodroof gepleegd worden. Zeker wanneer je als welbewuste ambtenaar niet breinloos mee wil dansen op de valse tonen van de door de farmaceutische maffia mee gecomponeerde coronasmartlap:

• Vanaf de eerste bladzijde voelde dit boek al confronterend aan, niet alleen om te lezen hoe wij bewust of  onbewust, door overheden, ambtenaren en vele officiële instanties, grof of op een subtiele manier, door machtsmisbruik behandeld of gemanipuleerd worden...
• Het boek zoomt in op de verdorven, corrupte en harteloze dienders van het volk en het rechtssysteem zo transparant als de groene schimmellaag op een oud potje vanillepudding.
• Schaamte, wroeging en spijt zullen ooit te beurt vallen aan hen die zich zo onmenselijk gedragen hebben.
• Met momenten hartverscheurend, tranen van ongeloof, boosheid om het rauwe onrecht.
• Dit boek heeft mij tot tranen toe bewogen.
• Indien ik niet had geweten waar dit zich afspeelde, had ik mij in Absurdistan gewaand.
• Het knotsgekke verhaal van iemand die het gemeentebestuur een spiegel voorhoudt; bij al deze tegenstrijdigheden kun je je als speler van de 'macht' enkel ongemakkelijk voelen.

En óf de ‘macht’ met zijn ‘verdorven, corrupte en harteloze dienders van het volk’ zich ongemakkelijk voelt bij al de gepubliceerde tegenstrijdigheden! Maar in deze gemoedstoestand vertoevende ‘hoge piefen’ kunnen laag-bij-de-grondse plannen bekokstoven die slaafse, vetbetaalde ambtenaren voor hen gewillig uitvoeren. Alle zielen die mijn nieuwe boek reeds gelezen hebben zullen dit wellicht moeiteloos kunnen beamen. Maar hetgeen al deze lezers nog niet weten is dat – zelfs nadat ik na alle getreiter de eer aan mezelf gehouden heb – er door deze sektarische fanatici nog een vervolg aan de misdadige waanzin gebreid werd.

Blijkbaar is de giftige geserveerde overheidscocktail van leugens en pesterijen van de afgelopen jaren, inclusief de indertijd opgestarte tuchtraad aan mijn adres, voor deze kille slopers van de samenleving nog niet genoeg. Hoe ik hierbij kom? Omdat het gezegde luidt dat de wereld klein is. En de gemeente nog kleiner. Het ‘toeval’ (lees: de Voorzienigheid) wou namelijk dat ik recentelijk een dorpeling tegen het lijf liep wiens vriendin onlangs mijn voormalige werkplek bezocht om mijn boek Zijn we de draad kwijt? te lenen. Tijdens deze korte ontmoeting vernam ik dat haar vriendin doodleuk van de nieuwe baliebediende te horen kreeg: “De boeken van Pasmans hebben we uit de collectie gehaald aangezien er situaties in beschreven worden die de lezers zouden kunnen koppelen aan bepaalde mensen.” Over de draad kwijt zijn gesproken! Inderdaad, een simpele zoekopdracht op internet bevestigde mijn ongeloof dat al mijn boeken op orwelliaanse wijze uit de catalogus van de bieb gehaald zijn (waar ik screenshots van genomen heb).

Zou de echte reden niet eerder zijn dat inwoners met alle mogelijke middelen onwetend gehouden moeten worden over de significante bijdrage van het ‘bestuur’ aan de verspreiding van de enige ware ziekte, namelijk die van het macrosociale kwaad? Een ‘gemeente’ waar talloze mensen door eeuwenlange mind control blindelings op hebben ‘leren’ vertrouwen. Als deze door de matrix geprogrammeerden alleen al de eerste pagina van De Macht van de Onmacht onder ogen zouden krijgen, zou er waarschijnlijk onder de gemystificeerde hersenpannen van deze deugkneuzen kortsluiting ontstaan vanwege een waanzinnig stukje tekst dat ik – zoals de Voorzienigheid het wederom wou – in Van Dale mocht ontdekken. Het betreft een choquerende definitie van zo’n dergelijk archontisch fenomeen die aantoont dat we ons vrijwillig eonenlang zo ontzettend hebben laten besodemieteren op een schaal die alle geloof en verbeelding tart. Welke nazi-rijksminister zei ook weer ‘hoe groter de leugen hoe meer het zal worden geloofd’?

Degene die mijn nieuwe boek nog niet gelezen heeft, kan ik alvast meedelen dat erin vermeld staat dat er hier in het dorp nog niet zo lang geleden twee exemplaren van mijn voorgaande boek ALLICHT?! letterlijk in het openbaar in de fik werden gestoken. Alsof deze alles behalve onschuldige krankzinnigheid niet volstaat, wordt al mijn schrijfwerk nu dus ook nog eens door volgzame systeemadepten uit de collectie gehaald van de gemeentelijke bibliotheek!

Zou deze onderstaande reactie – eveneens terug te vinden op de reeds aangehaalde webpagina – van één van de opmerkzame lezers niet aantonen waarom de ‘macht’ zo bang is:

Dit boek is een sterke aanrader, waarom de macht ‘altijd’ onmachtig zal blijven tegenover

de mensen van het ‘Licht’ die de Weg volgen van de Waarheid, een wapen waar de ‘macht’ zo bang voor is.

Aan alle oud-collega’s, ‘bestuurders’ en andere gretige boekverbranders die nog steeds met hun kop in Zandibar vertoeven: hebben jullie nog steeds niet door dat deze versteende structuren van het ego, die jullie met alle laffe daden in stand proberen te houden, voorbestemd zijn om binnenkort uiteen te vallen? Hoe meer men zich aan deze afbrokkelende instituten vast blijft klampen hoe meer dood, chaos en verderf er zal zijn! Ontwaak voor het te laat is! Want zoals dichter Heine waarschuwde: ‘Waar boeken verbrand [en verwijderd] worden, zal het eindigen met het verbranden [en verwijderen] van mensen.’ Dat is dus inclusief het bataljon nuttige uilskuikens dat gedachteloos het voorgeschreven leugenachtige narratief blijft volgen. Deze misplaatste ‘eenheid’ zal eveneens door het vraatzuchtige clubje globaälisten, dat dit onmenselijke systeem aanstuurt, geofferd worden!

WORD WAKKER uit deze epische groepspyschose! En voor de reeds ontwaakte: BLIJF IN DEZE ‘EINDTIJD’ STAAN VOOR JE WAARHEID hoezeer je ook voor gek verklaard wordt! Waarheid is je beste wapen tegen deze verdorven ‘machten’. Het wapen dat uiteindelijk de Sleutel zal zijn naar je Ware Thuisplek!

Auteur: Erwin Pasmans