Totaal van de kook
Dat de belangstelling voor extreme gebeurtenissen enorm is toegenomen, is allicht niemand ontgaan. Hoe erg die rampen op persoonlijk vlak ook zijn, het is maar de vraag of de toekenning van het adjectief ‘extreem’ wel terecht is. Is hier trouwens sprake van een weerfenomeen, of hebben we te maken met een verschuiving in het klimaat?
En is het hameren op deze evenementen ingegeven door bezorgdheid om het algemeen belang, of moet het dienen als verantwoording voor (gemanipuleerde) besluitvorming, dan wel voor het vergroten van het klimaatbewustzijn, anders geformuleerd het manipuleren van de urgentie tot klimaat-ageren?
Ik kan me voorstellen dat de meeste mensen zich na afgelopen zomer terecht de bedenkingen maken:
“OK, maar wat we hebben gezien, hebben we toch gezien. Niet fraai. En in hoeverre kunnen ‘klimaatrealisten’ — waaronder zelfs meerdere Nobelprijswinnaars — bij de geziene fenomenen dan nog vasthouden aan ‘niet uitzonderlijk’. Of loopt het allemaal zo’n vaart niet, en is er iets anders aan de hand?” Voor ik aan aan een aantal artikels begin over de rampen, ijskappen en zeespiegels, overloop ik in de volgende twee artikels alvast, in het ‘kort’, een aantal feiten en fabels van dit zomerse plaatje.
— — —
Voor VN-baas António Guterres is het een uitgemaakte zaak: ‘Het tijdperk van de opwarming van de aarde is geëindigd, het tijdperk van het wereldwijde koken is aangebroken. De lucht is niet meer in te ademen, de hitte is ondraaglijk. Klimaatverandering is hier, en het is angstaanjagend. We zien gezinnen die wegrennen voor de vlammen, en arbeiders die in de verzengende hitte instorten. En dit is nog maar het begin’, zei hij op 22 juli 2023 in het hoofdkwartier van de Verenigde Naties.
Op slag werd zijn hysterisch gemekker gelabeld als wetenschappelijke feiten, en overgenomen door de media.
’Wereld betreedt “tijdperk van wereldwijd koken en we ‘weten wie verantwoordelijk is.” kopte de Independent. De Washington Post vond deze apocalyptische superlatieven blijkbaar ‘nuttig om het belang van [deze] kwestie te onderstrepen’. In eigen streek waarschuwde (o.a.) De Volkskrant begin juli: “Warmte steeds vaker dodelijk: hitte vorige zomer kostte 62.000 Europeanen het leven. Niet een winterziekte, maar zomerse hitte is in Europa steeds vaker de factor die al oude en verzwakte mensen fataal wordt.”
Voor moest u daaraan twijfelen — omdat u rondom u daar niets van gemerkt heeft — voegt Maarten Keulemans daar netjes aan toe: “In Nederland bleef de schade opvallend beperkt.” Dit doet me enorm veel plezier, al heb ik toch mijn twijfels over de wetenschappelijkheid van zijn andere uitspraken.
Omdat hitte nooit een alleenstaande doodsoorzaak is, maar de laatste druppel bij kwetsbare bejaarden, is het namelijk altijd een kwestie van interpretatie, of iemand een hittedode is. (Dezelfde cijfermanipulatie hebben we trouwens gezien in het coronaschandaal.) We willen het gewoonweg niet geweten hebben, maar vaak is de doodsoorzaak het gevolg van verwaarlozing, of veronachtzaming, zo u wil. Zo spelen hygiënische maatregelen — zoals koeling en voldoende drinken — hierin een belangrijke rol. Maar die discussie wil ik gerust in het midden laten. Veeleer stel ik me de vraag: klopt het wel wat men beweert? Op welke wetenschappelijke bewijzen of gegevens baseren zij zich? Uit studies en statistieken kunnen we al enorm veel afleiden. Alleen: je moet goed opletten! Er is enorm veel framing en datamanipulatie in omloop, en niet bij de ‘complotdenkers’, voor u dat soms al mocht denken. De onderstaande grafiek links, is afkomstig uit een overzichtsartikel in het wetenschappelijke toptijdschrift ‘The Lancet’ (2023). Zij toont het aantal hitte-doden (blauw) versus koude-doden (rood) in Europa. (Bron)
De framing bestaat er in dat — als je niet beter kijkt — het aantal overlijdens door koude dan wel (behoorlijk) groter is in een aantal landen, maar in andere toch min of meer in evenwicht met de overlijdens, ten gevolge van de opwarming. Of zelfs beter. Maar vergis u niet! Kijkt u eens beter naar de schaal op de horizontale as! De grafiek rechts is een gecorrigeerde versie afkomstig uit Wynia’s Week. Ik citeer: 'De bekende klimaat-relativist Björn Lomborg heeft die grafiek overgetekend met blauw en rood op dezelfde schaal, en dan blijft er op een massief blok blauw nog maar een dun randje rood over. Met andere woorden: koude eist in Europa enorm veel keer veel slachtoffers dan hitte, zelfs in een land als Spanje of Italië.’ (Bron)
Als een dergelijk gerenomeerd vakblad zich al schuldig maakt, aan zo’n ordinair bedrog — waar de stoom inderdaad van uit je oren komt, mijnheer Guterres — is het misschien ook nuttig eens te kijken, welke wetenschappelijke certificaten de VN excellentie zelf — én zijn team van experten — kan voorleggen.
Ik ben er alvast niet van onder de indruk, en ik hoop dat ze hun diploma niet met voorspraak hebben gehaald, want anders lijkt het me al helemaal een koude kermis ... Maar misschien anticiperen ze wel op de ‘global boiling’.
Mijnheer Guterres is van opleiding elektrotechnicus. OK, heeft zijn diploma gehaald, maar hij is niet bepaald een klimaatexpert. Net zo min trouwens als de meeste IPCC voorzitters, terwijl je dáár toch iets meer klimaatkennis van zou verwachten.
De eerste IPCC voorzitter had dat wel — de Zweedse meteoroloog Bert Bolin — maar die sprak dan ook nog niet met een gespleten tong, waardoor het eerste beoordelingsrapport in 1990 stelde: “Er wordt inderdaad opwarming van de aarde waargenomen, maar de mogelijkheid van menselijke invloed is onzeker.” Dus toen was er nog ‘niets aan de hand’.
Maar toen kwam er een Britse chemicus aan het hoofd, gevolgd door Rajendra Pachauri, een Indiase spoorwegingenieur (!) , en ineens de doordrukker van de harde (profit-)lijn. Onder zijn bewind begonnen de manipulaties, zoals het verwijderen van de middeleeuwse warme periode en de kleine ijstijd, waardoor de klimaatgeschiedenis van de afgelopen 1100 jaar wordt vertekend. Bovendien knoeiden ze (ondermeer) met de afkoelingsperioden in de jaren zestig en zeventig. En je had natuurlijk, in 2009, ook nog het “Climategate”-schandaal. Maar daar kom ik later nog op terug.
De vierde IPCC-voorzitter was een Zuid-Koreaanse energie-econoom — ook niet bepaald klimaatexpert — en het is pas sinds juli 2023 dat we terug beland zijn bij een natuurkundige (Jim Skea), expert in Mathematical Physics / Wiskundige natuurkunde, gepokt en gemazeld in de mitigatie-stal, waarin het klimaat werd gepolitiseerd voor specifieke doeleinden. Mitigatie slaat op het nemen van maatregelen om de opwarming van de Aarde te beperken, vooral dan door beperking van de CO2-uitstoot. Experten die niet aan bod mogen komen — hoewel gerenommeerde fysici — zijn Dr. John Clauser (Nobelprijs Fysica 2022), Dr. Ivar Giaever (Nobelprijs Fysica 1973) en Dr. Robert Laughlin (Nobelprijs Fysica 1998). Die lopen niet bepaald in het gelid, vandaar. Dr. John Clauser zegt onomwonden: “We zijn totaal overspoeld met pseudowetenschap.” Dr. Giaever, is hoofdauteur van de Wereldklimaatverklaring waarin staat: “Er is geen klimaatcrisis” — iets wat ook door Dr. Clauser wordt gezegd en in dezelfde bewoordingen. En Dr. Laughlin, is van mening dat het klimaat niet “buiten onze macht te beheersen” is en dat de mensheid niets kan en mag doen om te reageren op klimaatverandering.
Maar hun papieren worden blijkbaar te licht bevonden, toch zeker afgewogen tegenover een wetenschappelijk zwaargewicht zoals Mr. Guterres. Trouwens: diens slogans en mening zijn tenminste duidelijk en wetenschappelijk correct, toch? Al zijn er natuurlijk altijd wel mensen, die het daar niet mee eens zijn. Eén van hen is Arnout Jaspers. Die schrijft (Bron): “In zo’n functie, zou je denken, voel je een grote verantwoordelijkheid om niet met ondoordachte, emotionele uitspraken paniek en verwarring te zaaien. Maar daar merken we bij Guterres steeds minder van. [...] Hij ontpopt zich meer en meer als de geschifte oudoom van Greta Thunberg. Wat moet een zinnig mens zich voorstellen bij global boiling? Hoezo is de lucht nu ‘unbreathable‘ en de hitte ‘unbearable‘? Zelfs op Rhodos ademen ze gewoon door, en er vliegen ‘as we speak’ drommen toeristen van West- naar Zuid-Europa om daar vakantie te vieren. [...] Wat Guterres ook roept, de afgelopen jaren zijn er geen opzienbarende nieuwe inzichten over klimaatverandering opgedoken uit het onderzoek. Als je dan toch een trend wil onderscheiden, dan lijken de mainstream klimaatwetenschappers nu juist optimistischer over de hypothetische kantelpunten in het klimaatsysteem. Met andere woorden: het systeem is een stuk stabieler dan velen vijf jaar geleden nog dachten.”
En daarmee is het harde woord gevallen ‘het klimaatsysteem’. Daar wil ik toch iets meer over weten, ... en liefst op wetenschappelijk niveau. Ik moet het natuurlijk wel blijven begrijpen, dus niet onnodig ingewikkeld — dat zoekt mijnheer Guterres wel voor ons uit — maar relevant én uit een betrouwbare bron. Mijn hoofdvragen zijn, om te beginnen:
- Wanneer kan je spreken van uitzonderlijk extreem weer?
- Wie is schuldig aan extreme gebeurtenissen: het klimaat of het weer?
- Moeten wij ons zorgen maken?
Op de site van de NOAA (National Oceanic and Atmospheric Administration, de Amerikaanse overheidsorganisatie die zich bezighoudt met meteorologie en oceanografie) vond ik een interessant artikel. Alvast een betrouwbare bron, leek me. Titel van het artikel: ‘Extreme event attribution: the climate versus weather blame game.’ (Vrij vertaald: Toekennen van extreme gebeurtenissen: is het klimaat schuldig of het weer?) “Veel ‘gerichter’ zal ik niet vlug vinden”, zou je denken. (Bron)
Niveau: voor een leek begrijpelijk. Het agentschap van de federale overheid had een Q&A- artikel gepubliceerd (= question & answer / vraag en antwoord), dat pretendeert ‘dieper in te gaan op de details van deze snel volwassen wordende tak van de klimaatwetenschap’. Wow. Net wat ik zocht
Alleen: al bij de tweede vraag voel ik argwaan.
Q: ‘Waarom doen we onderzoek naar het toekennen van extreme gebeurtenissen?’
A: ’... Onderzoek heeft de opwarming van de aarde al in verband gebracht met veranderingen op wereldschaal wat betreft de frequentie van bepaalde extreme gebeurtenissen, zoals hittegolven en extreem zware regenval...’
Hier ben ik het al niet mee eens, en daarvoor volstaat het om te kijken naar een van de meest verregaande ( en alarmistische) rapporten in hun soort, deze van het IPCC.
De door Pachauri gepubliceerde summary van het ‘5th Assessment Report (AR5) uit 2014 formuleert vijf redenen tot bezorgdheid. Eén van hen is het ‘Risico op extreme weersomstandigheden (bv. hittegolven, overstromingen, droogtes, bosbranden, orkanen).
Zelfs het orthodoxe IPCC beschouwt elk van deze catastrofes als ZEER ONWAARSCHIJNLIJK en UITZONDERLIJK ONWAARSCHIJNLIJK. (Bron: Judith Curry - Climate Uncertainty and Risk: Rethinking Our Response - Hoofdstuk 1 p 9 ).
Wat zit die ‘officiële overheidsinstantie’ hier dan te leuteren, over het verband tussen opwarming en extreme gebeurtenissen? En dat al van bij het begin van dit artikel? En wat voor zin heeft het dan nog voor me, om nog ‘dieper in te gaan op de details van deze snel volwassen wordende tak van de klimaatwetenschap’? Maar ik zoek nog wat verder, misschien heb ik het niet goed begrepen, of ben ik te streng.
Wat zeggen ze zoal over hun aanpak ?
Q: Waarom hebben attributiestudies modellen nodig?
A (ingekort): “Om een fysieke link te ontdekken, wenden klimaatexperts zich tot modellen. Een strategie is, om tegengestelde virtuele werelden te creëren die identiek zijn, behalve dat de ene wereld lijkt op de werkelijkheid — inclusief door de mens veroorzaakte uitstoot van broeikasgassen — terwijl de andere wereld (het nulscenario), de door de mens veroorzaakte uitstoot van broeikasgassen, heeft verwijderd.” Anders geformuleerd: men stelt het ‘nu’ tegenover het zgn. ‘pre-industriële tijdperk’.
Het NOAA artikel gaat verder: "De modellen genereren honderden of duizenden tijdlijnen voor elke wereld, en wetenschappers vergelijken de frequentie, en intensiteit, van extreme gebeurtenissen, in elke reeks tijdlijnen. Omdat alle andere kenmerken van deze werelden hetzelfde zijn, behalve dan de broeikasgassen, kunnen wetenschappers erop vertrouwen, dat de opwarming van de aarde waarschijnlijk verantwoordelijk is voor eventuele verschillen.”
O ja? En welke parameters heb je dan opgenomen in dat model? Van de vulkanen weten we niets, die zijn onvoorspelbaar. De wolken laten we er uit want dat is te grillig, te dynamisch, een wildcard. De zon maakt het alleen maar moeilijk > lukt niet. Wat schiet er dan nog over?
Hoe ze dit verder aanpakken vond ik in een clip van Sabine Hossenfelder (SH) ‘Does Climate Change cause Extreme Weather?’ (Bron): Dit is hoe de klimaatwetenschapper Michael Mann (de hockey-sticker - mijn opmerking) dit verwoordde in een interview met CNN: "De modellen onderschatten de omvang van de impact van klimaatverandering op extreme weersomstandigheden.” (Bron) SH voegt daaraan toe: “Maar ze schatten de impact wel in, toch, dus wat doen ze? Als je de criteria, voor wat telt als ‘extreem’, laag genoeg instelt, zullen de gebeurtenissen uiteindelijk in sommige modellen verschijnen. En dan gooi je de andere modellen gewoon weg. Dít is eigenlijk wat ze doen.” En zij toont dat aan, met een recensie, van een groep uit het KNMI, gepubliceerd in Springer Link, waarin dat letterlijk staat:
‘Het resultaat van de modelevaluatie, is een reeks modellen, die de extreme gebeurtenis die we bestuderen, goed genoeg lijken weer te geven. We gooien de andere weg en gaan verder met deze set, ervan uitgaande, dat ze allemaal even goed het echte klimaat vertegenwoordigen.’ (Bron)
Sabine Hossenfelder stelt zich hierbij terecht de vraag: “OK. Goed. Maar dit roept toch de vraag op: als je de helft van de modellen moet weggooien omdat ze helemaal niet werken, welke reden heb je dan nog over, om te denken dat de andere helft, je een nauwkeurige schatting zal geven?” En zij geeft tussenin nog mee: "Klimaatmodellen zijn niet ontworpen om extremen goed weer te geven” en “ook trends kunnen sterk verschillen tussen verschillende klimaatmodellen.” Tot zover de clip van Sabine Hossenfelder.
In hun antwoord omtrent modellen gaat het NOAA artikel schaamteloos verder: “Een tweede strategie bestaat erin, om modellen te gebruiken, waarmee je een completere geschiedenis van extreme gebeurtenissen nabootst, dan je zou kunnen vanuit de bestaande historische gegevens. [...] Wetenschappers (laten) de modellen een naadloze geschiedenis van extreme gebeurtenissen herscheppen, gaande van het heden tot het pre-industriële tijdperk (meestal 1860).”
Ik noem dit dus een schaamteloze uitspraak, als je weet dat de modellen, gezien de complexiteit, er nog niet eens in geslaagd zijn, om dat verleden te reproduceren. (Bron: Steven Koonin - Unsettled - p 91, 171, 251...) Dus nee... Ik weet genoeg. Wat een onzin!
Ik ga alleen nog even naar hun besluit: “Omdat extreme gebeurtenissen zeldzaam zijn, hebben analyses die afhankelijk zijn van waarnemingen, een grote onzekerheidsmarge.” Ik zou al denken: gelukkig nemen extreme gebeurtenissen toe in aantal. Volgens de VRT zien we die binnenkort alle dagen. Even dik bezaaid als de fait divers, die we kunnen labelen als ‘historisch’. Zoals een fietser die over de berg geraakt, of een geslaagd zomerfestival...
Kijk. Ik ben geen wetenschapper. Ik kijk alleen rond naar wat er aan plausibele verklaringen voorhanden zijn wat betreft het klimaat. Maar daar moet je verdomd alert in zijn. Want voor je het weet sta je met je kluitje in het riet. Zelfs al consulteer je bronnen waar je dat niet van zou verwachten.
Er is nood aan objectieve kennis en berichtgeving, niet aan vertekende grafieken of verdraaide feiten.
Mijnheer Guterres mag gerust met een T-shirt rondlopen, met zijn fake nieuws erop, maar dan thuis, niet in officiële functie. Ik vind dit beschamend misbruik van zijn autoriteit.
Besluit: als ik afga op wat officieel is en voor het grijpen ligt, dan kom ik niet vooruit. Ik zal een behoorlijk tandje moeten bijsteken wil ik achterhalen wat deze zomer ons heeft gebracht.
In het tweede deel van deze ‘zomerbonus’ ga ik dieper in hoe de media hebben bericht over de recente ‘extreme’ fenomenen en hoe die — vanuit het gezichtspunt van échte wetenschappers — kunnen worden geïnterpreteerd.